Osteoporoza to choroba metaboliczna, która powoduje zmniejszenie masy kostnej oraz zmiany mikrobudowy tkanki kostnej, zwiększając przy tym ryzyko złamań. Do czynników ryzyka zalicza się niedobór estrogenów, dietę ubogą w wapń, niewielką masę kostną, brak aktywności fizycznej, niedobór testosteronu oraz starzenie się organizmu. W celu rozpoznania osteoporozy przeprowadza się badanie gęstości kości, czyli tzw. densytomerię kostną [1]. Badanie gęstości kości jest badaniem bezbolesnym i nieinwazyjnym. Pozwala ocenić stan kośćca oraz wykryć wszelkie istniejące nieprawidłowości.

W badaniu wykorzystuje się niskie dawki promieniowania X (1/10 średniej dawki promieniowania wykorzystywanego podczas RTG klatki piersiowej), które pozwalają określić stopień ubytku masy kostnej. Badanie pozwala zmierzyć z dużą dokładnością, bo aż do 1%, gęstość kości, czyli ilość gramów wapnia oraz innych minerałów znajdujących się w danym segmencie kości. Im gęstość kości jest większa tym mniejsza podatność na złamania i urazy.

Polskie Towarzystwo Osteoartrologii zaleca wykonywanie badania kości:
– kobietom powyżej 65. roku życia,
– kobietom przyjmującym hormonalną terapię zastępczą lub w okresie menopauzalnym,
– pacjentom leczonym z powodu osteoporozy,
– osobom po złamaniach kości nadgarstka, kręgosłupa lub biodra, których przyczyną nie był uraz mechaniczny,
– osobom w wieku 60 lat, które znajdują się grupie podwyższonego ryzyka osteoporozy.

Piśmiennictwo:
1. Latkowski J. B., Lukas W., Medycyna rodzinna, wyd. Lekarskie PZWL, Warszawa 2004, str. 752 – 754.
2. Polskie Towarzystwo Osteoartrologii

źródło: Departament Rodziny, Zdrowia i Spraw Społecznych Województwa Małopolskiego