Podstawowe badanie wzroku rozpoczyna się od wywiadu lekarskiego. Następnie lekarz dokonuje oceny oczodołów, powiek, wielkości i ruchomości gałek ocznych. W kolejnym kroku, przy pomocy specjalnego urządzenia elektronicznego: autorefraktometru, wykonywane jest wstępne badanie refrakcji, które określa czy pacjent posiada wadę wzroku. Po badaniu refrakcji sprawdzana jest ostrość wzroku, najczęściej przy użyciu tablicy Snella, na której umieszczone są różnej wielkości litery oraz cyfry, które pacjent odczytuje z wyznaczonej odległości, przysłaniając przy tym naprzemiennie jedno oko. Następnie okulista wykonuje pełne badanie refrakcji oraz badanie widzenia obuocznego i barw [1].
Systematyczne badanie wzroku jest niezwykle ważne, gdyż umożliwia szybką korekcję wykrytej wady. Ponadto systematyczne badanie wzroku pozwala na wczesne zdiagnozowanie groźnych chorób oczu.
Specjalistycznym badaniem okulistycznym jest oftalmoskopia, czyli badanie dna oka, które przeprowadzane jest za pomocą specjalistycznego urządzenia – oftalmoskopu. Badanie dna oka pozwala zdiagnozować wiele różnych zaburzeń zdrowotnych takich jak: nadciśnienie tętnicze, cukrzycę oraz miażdżycę. Przed wykonaniem badania pacjentowi zostają zaaplikowane krople rozszerzające źrenice. Następnie za pomocą oftalmoskopu z odległości około 15 centymetrów okulista obserwuje gałkę oczną pacjenta. Badanie nie jest bolesne ani inwazyjne, jednak na skutek podania środków rozszerzających źrenice po zakończeniu badania, przez około 3 godziny pacjent może mieć problemy z rozpoznawaniem przedmiotów, zarówno z daleka jak i z bliska. Badanie dna oka powinno się wykonywać przynajmniej raz na pięć lat. Osoby po czterdziestym roku życia muszą powtarzać wziernikowanie raz na dwa lata [2].
Piśmiennnictwo:
1. Kozak-Tuleta U., Badania wad refrakcji oka [w: Encyklopedia Badań Medycznych], wyd. Medyczne MAKmed, Gdańsk 1996.
2. Zalecenia Polskiego Towarzystwa Okulistycznego.
Najnowsze komentarze